Polecenia wejścia i wyjścia umożliwiają programom interakcję ze światem. Podstawowy przebieg obliczeń obejmuje sekwencję wejście → przetwarzanie → wyjście, ale programy mogą też zawierać więcej poleceń wejścia i wyjścia. W grze po każdym naciśnięciu strzałki (wejście) wyświetlana jest nowa pozycja sterowanej postaci (wyjście).

Polecenia wejścia

Polecenia wejścia pobierają dane do przetwarzania. Wejście można odczytywać albo od użytkownika za pomocą różnych urządzeń wejścia (np. mysz, klawiatura, ekran dotykowy), z pliku zapisanego w komputerze (np. zapisany stan gry) albo z czujników odbierających informacje z otoczenia (np. odległość robota od przeszkody, rozpoznanie koloru pola, wykrycie krawędzi w Platformówce.

Polecenia do wczytywania wejścia zazwyczaj czekają na pobranie danych (np. dopóki użytkownik nie poda odpowiedzi), a dopiero potem program wykonuje kolejne polecenie. Alternatywą jest zdefiniowanie kodu, który uruchamia się przy określonym zdarzeniu wejściowym (np. kliknięciu myszy). Takie rozwiązanie jest często wykorzystywane w grach (również w Platformówce) oraz innych aplikacjach graficznych.

Polecenia wyjścia

Polecenia wyjścia przekazują wynik przetwarzania. Wyjście można przekazać użytkownikowi za pomocą różnych urządzeń wyjścia (monitor, głosnik) albo zapisać do pliku w celu późniejszego wykorzystania (np. zapis aktualnego stanu gry). Wyjście może mieć różną formę, na przykład tekstu (wypis na ekranie), grafiki (wyświetlenie sceny gry), dźwięku (sygnał ostrzegawczy) lub działania robota maszyny wykonującej program (np. ruch robota).

Programy z wejściem i wyjściem

Program może zawierać różne kombinacje poleceń wejścia, wyjścia, a także poleceń przetwarzających, które nie należą do żadnej z tych dwóch kategorii.

Niektóre programy nie muszą mieć żadnego wejścia – wykonują za każdym razem to samo (Na przykład programy w żółwiej grafice zawsze rysują jeden konkretny obrazek.) Niemniej wszystkie użyteczne programy mają jakieś wyjście.